این مقاله سعی نموده‌ایم تا خوانندگان گرامی را با کدینگ حسابداری و تاثیر و نقش کدها در حساب‌های مالیاتی بیشتر آشنا کنیم. پس مثل همیشه همراه ما باشید.


حسابداران برای محاسبه رویدادهای مالیاتی یک شرکت، تراکنش‌ها را به صورت درختی دسته بندی می‌کنند و در طی آن، لایه‌ها و کدهای زیر شاخه و سرشاخه را تعیین می‌نمایند. گفتنی است لایه‌ها، همان سطوحی هستند که حسابدار با استفاده از آن‌ها تراکنش‌های مالی را تقسیم بندی می‌کند. به مجموعه‌ای که توسط حسابدار تهیه می‌شود، کدینگ حسابداری گفته می‌شود. نوع شرکت و میزان حجم تراکنش‌های موجود در آن شرکت از جمله مهم‌ترین عواملی می‌باشد که موضوع اصلی کدینگ حسابداری را تعیین می‌نماید.
کدینگ حسابداری چه کاربردی دارد؟

کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی به منظور ثبت اسناد حسابداری خود و هم چنین تهیه گزارشاتی مانند تراز، به کدینگ حسابداری احتیاج خواهند داشت که برای بهره گیری از آن، باید به یک حسابدار مراجعه نمایند.

لایه‌های کاربردی برای شرکت‌ها

عموماً حسابداران ۴ لایه و یا سطح را برای اغلب شرکت‌ها تعریف می‌کنند. این ۴ سطح عبارتند از:

۱ – لایه گروه حساب‌های شرکت. حسابداران به منظور کدبندی در این سطح از گروه‌های ترازنامه و سرفصل‌های مهم سود و زیان استفاده می‌کنند. دارایی‌های جاری و غیر جاری، بدهی‌های جاری و غیر جاری، درآمدها، هزینه‌ها و حقوق سرمایه داران از جمله حساب‌های موجود در یک شرکت است.

 نکته: حسابداران برای کدگذاری لایه گروه حساب‌های شرکت، از اعداد ۱ یا ۲ رقمی استفاده خواهند نمود.

۲ – لایه حساب‌های کل در شرکت. این لایه با توجه به سرفصل‌های صورت‌ها د رحساب های مالی تعریف می‌گردد. فعالیت‌ها و نیازهای یک موسسه از عوامل اصلی تقسیم هر گروه حساب به اجزای کوچک‌تر است که در اصطلاح به آن حساب کل گفته می‌شود.

نکته: حسابداران برای کدبندی در این سطح از ارقام ۱،۲ و یا ۳ رقمی استفاده می‌نمایند.

۳ – لایه حساب‌های معین موجود در شرکت. حسابداران برای تعریف این لایه، حساب‌های کل را به سطوح کوچکتری تقسیم می‌کنند که در اصطلاح حسابداری به ان سطح، حساب‌های معین گفته می‌شود.

نکته: حسابداران به منظور کدبندی در این لایه از کدهای ۲ رقمی استفاده می‌کنند.

۴ – لایه حساب‌های تفضیلی موجود در شرکت. حسابداران به منظور کدینگ حساب‌ها، لایه حساب‌های معین را به سطوح کوچکتری با عنوان حساب‌های تفضیلی تقسیم می‌نمایند.